Columnist
ในความรัก เราอาจเป็นนักคิดก็ดี นักพูดก็ดี…แต่ไม่เคยรู้อะไรดี
ไม่ว่าคุณหรือผมเวลาพูดถึง ‘ความรัก’ เราต่างได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดกัน เพื่อให้เพื่อนที่เผชิญอยู่ได้ตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี
Playread
Playread
ยูโทเปียของคาร์ล มาร์กซ์
“เมื่อมาร์กซ์คืนชีพ : Marx in Soho” หนังสือเล่มบาง ๆ แต่เราใช้เวลาอ่านซ้ำถึง 2 รอบ พลิกไปพลิกมาทุกหน้ากระดาษ และอ่านซ้ำวนไปมา เพื่อให้เราสามารถตีความตัวหนังสือระหว่างบรรทัดได้ และไม่ง่ายเลยกับเวลาอันน้อยนิดที่จะตีความแนวคิดของ คาร์ล มาร์กซ์ ที่ตัวเขาเองก็ใช้เวลาทั้งชีวิตตกผลึก
พลอยธิดา เกตุแก้ว
Playread
In Praise of Ageing – เรา “แก่” ตั้งแต่นาทีแรกที่เกิด
เราต่างเดินผ่านวัน – เวลา ต่างสะสมทุกวินาที นับจากจุดที่เราเกิด จนถึงจุดๆ นี้ ที่แน่นอนว่าแต่ละคนถือกระปุกออมเวลามาไม่เท่ากัน แต่เราต่างก็ “แก่” ลงไปทุกเวลา-นาทีเหมือนๆ กัน
อรพิน ลิลิตวิศิษฎ์วงศ์
Playread
“หัวใจฉันเลยจุดเยือกแข็ง” วัดอุณหภูมิภาษาของตัวเอง
อยู่ที่ว่าเราจะมองมันแบบไหน คือหนังสือความเรียง เขียนโดยอีกีจู จากสำนักพิมพ์ springbooks เนื้อหาในแต่ละบทล้วนมีที่มาจากบทสนทนาที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันของผู้คน ผู้เขียนหยิบสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเขามาเล่ามันเสียใหม่ผ่านน้ำเสียง ความนึกคิดและประสบการณ์ ก่อนจะถ่ายทอดมันออกมาได้อย่างเรียบง่ายแต่ตรึงใจ
ภาวิณี คงฤทธิ์
Playread
เผด็จการดิจิทัล ราคาของความรุงรัง
อาชีพที่ต้องอาศัยการอัพเดทของข่าวตลอดเวลา ต้องแชท ต้องอ่าน ต้องดูความเคลื่อนไหว เพราะมันมีผลต่อการทำงาน บวกกับนิสัยอยากรู้เรื่องนั้นเรื่องนี้ มันฟูมฟักนิสัย “ไม่อยากจะพลาดอะไรเลย” มากขึ้นเรื่อย ๆ เราอยากจะตามมันให้หมด อยากเข้าใจคำฮิตในโลกออนไลน์ อยากอ่านเรื่องที่เขาล้อเลียนกันรู้เรื่อง ไม่อยากตกขบวนใด ๆ
กัลยาวีร์ แววคล้ายหงษ์
Playread
สำนึกทางชนชั้นของผู้ถูกกดขี่
การศึกษาของผู้ถูกกดขี่ เขียนโดยเปาโล เฟรรี เขียนในบริบทของช่วง ค.ศ. 1960-1970 ซึ่งเป็นช่วงสงครามเย็นและเป็นภาพสะท้อนของบริบทการต่อสู้ของชนชาติละตินอเมริกาที่ต้องต่อสู้กับลัทธิจักรวรรดินิยมที่กำลังคืบคลานเข้าไปในพื้นที่เหล่านั้น แม้จะต้องยอมรับว่าอ่านยาก แต่หนังสือเล่มนี้ยังมีความร่วมสมัยอยู่มาก
นราธร เนตรากูล
Playread
แมวสังหาร ฆาตกรสามสี
ปกชวนหยิบด้วยสีส้มแดงสดใส แมว 2 ตัวบนปกหน้า อีก 2 ตัว บนปกหลัง และข้าวของระเกะระกะที่ดูแล้ว น่าจะเกิดจากการกระทำของพวกแมว 4 ตัวนี้นี่แหละ แก้วกาแฟหก แจกันเอียง สิ่งของอะไรสักอย่างที่ดูเหมือนจานแตก หรือกระดาษที่ยับเยิน ทั้งหมดถูกจัดวางได้ลงตัว สอดรับกับจินตนาการของผู้อ่านที่มีความรู้สึกร่วมกับแมวได้เป็นอย่างดี เป็นภาพกราฟิกที่ให้ความรู้สึก เหมือนเห็นการกระทำของแมวตัวเป็น ๆ วิ่งวนอยู่ในหัวแล้ว
จันจิรา ทาใบยา
Playread
ฉันเนี่ยนะ…เป็นคนเก็บตัว!
หนังสือ Actually I’m an Introvert เขียนโดย นัมอินซุก ว่าด้วยเรื่อง การแชร์ประสบการณ์ส่วนตัวในชีวิตประจำวันที่โตมากันการเป็นคนอินโทรเวิร์ต สะท้อนภาพของสังคมร่วมสมัยได้อย่างซื่อตรง
กัลย์สุดา ปานพรม
Playread
กระชากหน้ากากทุนนิยม กับ วะบิ ซะบิ
เคยรู้สึกชีวิตไม่มีความสุขบ้างไหม เคยไหมที่พูดกับตัวเองว่า ฉันเหนื่อยมาก ๆ มาก ๆ และสุด ๆ แล้ว เคยไหมที่รู้สึกว่า ฉันกำลังตรากตรำทำงานราวกับช้างศึก เคยไหมที่เผลอเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเพื่อนร่วมงานว่า… ทำไมคนแบบฉันถึงไม่ประสบความสำเร็จแบบเขา ทำไมฉันไม่เก่งแบบเขา ทำไมฉันถึงทำได้แค่นี้
วิภาพร วัฒนวิทย์
Playread
หมดเวลาฮันนีมูน ‘ทุนนิยม’ บนเรือสำราญ เมื่อความขัดแย้งเดินมาถึง…ปลายทาง
‘มูลค่า’ มองไม่เห็น จับต้องไม่ได้ ‘เงิน’ เป็นมาตรวัดเพียงหนึ่งเดียว ที่ใช้วัดมูลค่าทางเศรษฐกิจของสินค้าและบริการทุกอย่างในตลาด รวมทั้งเป็นวิธีเก็บรักษามูลค่า ‘มูลค่า’ จึงแปรเปลี่ยนให้มีตัวแทนเป็น ‘เงิน’ และเงินถูกขยายบทบาทมากในปัจจุบัน ดูเหมือนว่าความต้องการเงินอย่างไม่มีที่สิ้นสุด คือพลังทำให้โลกเศรษฐกิจหมุนไปข้างหน้า ?
ณัฏฐวุฒิ ลอยสา
Playread
‘เวยจี่’ วิกฤตนี้ Next Normal
เราต้องใช้ความเร็วเท่าไร…เพื่อให้รอดจากการตกขบวนรถไฟที่มุ่งหน้าสู่ระเบียบโลกใหม่ หลัง ‘สงครามไวรัส’? นี่อาจเป็นคำถามที่พุ่งทะลุแซงหน้าทุกคำถาม เมื่อผู้แต่งหนังสือเรื่อง China Next Normal อย่าง ดร. อาร์ม ตั้งนิรันดร ชวนเราตั้งคำถามจากการวิเคราะห์ยุทธศาสตร์วิถีการเดินแบบหมากล้อมของจีนในยุคที่โลกเปลี่ยนไวที่สุด
พลอยธิดา เกตุแก้ว
Playread
ถามหาความรับผิดชอบของตัวคุณเองในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง ภายใต้เผด็จการ
หนังสือชื่อยาว – อ่านยาก “ความรับผิดชอบส่วนบุคคลของมนุษย์ใต้เผด็จการ” แปลโดยเนติวิทย์ โชติภัทร์ไพศาลและวศินี พบูประภาพ เขียนโดยฮันนาห์ อาเรนท์ แม้แต่เนติวิทย์เองยังยอมรับว่าอ่านยาก แต่ก็อยากให้อ่านเพราะน่าอ่านมาก สอดคล้องยิ่งกับยุคสมัยในสังคมเผด็จการ – ราชการเป็นใหญ่
อรพิน ลิลิตวิศิษฎ์วงศ์
Playread
She’s ทราย, Thank you. แด่ความไม่สมบูรณ์แบบของทุกวัน และทุกคน
สารตั้งต้นของความไม่สมบูรณ์แบบในทางใดทางใดหนึ่งของมนุษย์ มันทำให้เราดิ่ง เราดาวน์ เราท้อ เราตั้งคำถาม เราโมโห เราแลกเปลี่ยน เราปลอบใจ เราเจอคำตอบ เราไม่ Move on เราช่างแม่ง เราเติบโต เรากลับไปดิ่งต่อ (อีกเรื่อง หรืออาจจะเรื่องเดิม) ภาวะร่วมกันของมนุษย์ตรงนี้ I’m ทราย Thank you เป็นเพื่อนเราได้ หนังสืออาจไม่ตอบคำถามแบบ How To ไม่ใช่วรรณศิลป์ การใช้คำเล่นภาษา แต่คือความเรียลความจริง ที่ถูกถ่ายทอด ตกตะกอนมาจาก “ประสบการณ์ของพี่ทราย” ทำให้เห็นว่า สังคม บริบท ชีวิตที่แตกต่าง โครงสร้าง ตัวตน ล้วนเกี่ยวข้องกัน เป็นผลต่อกันและกัน
กัลยาวีร์ แววคล้ายหงษ์