ความเหลื่อมล้ำ

บทละครชวนเศร้า ไม่ใช่เพราะว่า มนต์รักทรานซิสเตอร์เป็นวรรณกรรมที่งดงามหรือสูงส่ง แต่เพียงแค่ว่าความเหลื่อมล้ำ ความเศร้าที่เกิดขึ้น ที่เราเห็นในละครเวที ในบทประพันธ์ มันแทบเหมือนกับสิ่งที่เกิดเมื่อวานนี้ ความเหลื่อมล้ำที่เกาะกินในสังคมไทยมันแทบไม่เปลี่ยนแปลงเลย บางช่วงจังหวะของบทละครพาผมเสียน้ำตาเมื่อผมเทียบกับปรากฏการณ์หลายอย่างที่เกิดขึ้นในสังคมไทยในช่วงเวลาที่ผ่านมา

ยาวชนไทยในเจเนอเรชันปัจจุบันกำลังถูกรุมล้อมจากวิกฤตถึง 3 ด้านด้วยกันคือ วิกฤตโรคระบาดโควิด-19 วิกฤตความเหลื่อมล้ำและการพัฒนา และวิกฤตสังคมและการเมือง แน่นอนว่าทั้งสามวิกฤตนั้นกระทบกับคนเจเนอเรชันอื่น ๆ ด้วย แต่เด็กนั้นได้รับผลกระทบหนักหน่วงมากเป็นพิเศษ

เธอเรียนรู้และยืนยันได้ว่า ความเปลี่ยนแปลงที่ดีกว่าเกิดขึ้นได้ด้วยการต่อสู้ และเธออยากจะชวนคนอ่านทุกคนมาช่วยกันต่อสู้เพื่อ ความฝัน ความสุข และความจริงที่ดีกว่าของสังคมเรา

ว่าด้วย “ความงาม” สิ่งที่อาจารย์บรรยายในวันนั้นสำคัญกับผมมาก และมันมีความเกี่ยวพันกับเรื่องรัฐสวัสดิการ ความเสมอภาค ความเท่าเทียมในมิติต่าง ๆ อย่างลึกซึ้ง

ผู้สมัครจะมีจุดยืนเพื่อคน 99% ทั้งมิติทาง การเมือง เศรษฐกิจและสังคมเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อเป็นตัวแทนฝ่ายบริหารที่จะนำสู่จุดเริ่มของกระบวนการเปลี่ยนผ่านสู่ประชาธิปไตย

ข้อถกเถียงหลักของงานชิ้นนี้ ความขัดแย้งทางเศรษฐกิจคือปัจจัยหลักของความขัดแย้งทางการเมืองทั้งช่วงก่อนและหลังการปฏิวัติ พ.ศ. 2475 

การเลือกตั้ง ผู้ว่า กทม. ครั้งนี้อาจไม่ได้เป็นการเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้ แต่อาจเป็นจุดเริ่มต้นสำคัญ ซึ่งสำหรับผู้ปรารถนาความเสมอภาค เราต้องการคนที่สามารถพลิกฟ้าเมืองเทวดาให้เท่าเทียม และท้าทายกับทุกความเหลื่อมล้ำในมหานครแห่งนี้

ถ้าไม่ยากจน คุณก็จะไม่มีวันเข้าใจวลีที่ว่า ‘ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม’  ก็ดูชีวิตที่ผ่านมามันก็ไม่เคยจะมีอะไรหรูหรา  ทำมาหาได้แค่พอเอาตัวรอดอยู่ได้จำกัดจำเขี่ยไปวัน ๆ  บ้านก็ซอมซ่อ  คับแคบ  แออัด  รถราก็ไม่มี  ไปไหนทีครึ่งค่อนวัน  แถมยังไม่รู้จะไปไหน  ห้างใหญ่ ๆ ทุกอย่างก็ล้วนราคาแพง