The Passenger

โรสนี นูรฟารีดา

เนิ่นนาน
มากพอจะให้กล่าวขานเป็นนิทานสักเรื่อง
หากแต่เริ่มต้นด้วยคำว่า… ไม่ไว้วางใจต่อกัน
กาลครั้งหนึ่งวันนั้นจึงไม่ใช่แค่อุบัติเหตุ
เขียนเสือให้วัวกลัวไปตั้งเท่าไหร่

เชือดไก่ให้ลิงดูเสียก็มาก
กี่ชื่อถูกลบ
กี่ใครถูกทำให้หาย
กี่น้ำตาลกลายเป็นน้ำตา
บ่าไหลท่วมจม

นิทานเรื่องเดิมที่พวกเขาเล่าให้เราฟังซ้ำซาก
กำลังเริ่มต้นประโยคแรกในพื้นที่ใหม่
ด้วยวิธีการเดิมๆ
ที่เราคุ้นชินเป็นอย่างดี

เป็นห่วงก็แต่คุณ
ผู้ซึ่งยังไม่คุ้นเคยกับเสียงระเบิด
เราได้ยินเสียงแบบนั้นบ่อย 
แต่ไม่อยากเรียกว่าคุ้นเคย
เราฟังคำพวกนั้นบ่อย 
แต่หัวใจก็ยังเต้นตึกตักทุกครั้ง
ขณะภวนาให้ทุกคนแคล้วคลาดปลอดภัย

เราถูกปิดหูปิดตาก็บ่อย
ถูกสวมรอยป้ายสีก็หลายหนหลายครั้ง
ไม้ซีกงัดไม้ซุงไม่ไหว
เราเข้าใจยิ่งกว่าเข้าใจ

ทุกเช้าที่ดวงตะวันตื่น
เราทั้งหลายก็ตื่นขึ้นด้วยความหวัง
หากแต่ทุกค่ำที่ตะวันตก
ความหวังของเราก็ดับวูบลงในชั่วอึดใจ

เราต่างสวมชุดนักเสี่ยงโชค
ผูกหัวใจไว้กับเครื่องรางของขลัง
เต้าตามตัวเลขบนลอตเตอรี่
ซึ่งไม่เคยเฉียดใกล้

ต่างอะไรกับการรอคอยปาฏิหาริย์ในนิทานเรื่องนี้
คุณรู้ – ประวัติศาสตร์ที่เลือกเล่าเท่านั้นที่จะบรรจุลงในตำราเรียน

Author

โรสนี นูรฟารีดา
กวีผู้ผ่านสนามข่าวมาอย่างเข้มข้น รักการเดินทางเพื่อสะสมเรื่องเล่า มีทุ่งลาเวนเดอร์ส่วนตัว ชาร์จพลังชีวิตด้วยการกอดและไอศกรีม

Illustrator

นันท์ณิชา ศรีวุฒิ
ทำงานอะไรก็ได้ที่ใช้การออกแบบและศิลปะสร้างวัฒนธรรมการคิดเชิงวิพากษ์เพื่อการเปลี่ยนแปลงของสังคมให้กับคนรุ่นใหม่ในเมืองเล็กๆ