The Passenger

โรสนี นูรฟารีดา

ลมหนาวโชยมาพร้อมกับฤดูกาลใหม่
อำนาจในมือเรากำลังจะถูกถ่ายโอน
ช่างตอกหนังตะลุงมีอาชีพใหม่ในฤดูหาเสียง
ด้วยการขับรถแห่ป้ายผู้สมัครเลือกตั้ง
โชคร้ายที่เขาไม่ค่อยชอบผู้สมัครและพรรคการเมืองนี้
แต่ไม่มีทางเลือกมากนัก

เขาตกงานมาหลายปี
ตั้งแต่มีม็อบครั้งแรกทุกอย่างก็กลับตาลปัตร
เขาไม่เคยได้งานเป็นชิ้นเป็นอัน
นี่เป็นงานแรกที่จะได้รับเงินค่าจ้างตรงตามที่ตกลง
ในทุก ๆ สามวันที่ทำงาน

แน่ล่ะ… เขายิ้ม
ระยะทางสามสิบกิโลเมตรในการทำงานทุกวันมีรอยยิ้ม
เพลงประจำตัวผู้สมัครที่ไม่เคยเข้าหูก็ฟังจนร้องตามได้
นโยบายของพรรคการเมืองที่เคยเกลียดก็รู้สึกเฉยๆ
เรื่องนอกเหนือไปจากนั้นเขารู้แล้วว่าไม่มีทางเข้าถึง
เขาเป็นเพียงหนึ่งคะแนนเสียงของคนพวกนั้น
ก่อนหน้านี้
เขาได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ทุกครั้งที่ลูกเอ่ยปากขอเงิน
ลูกชายวัยรุ่นควงสาวกลับมาบ้านทุก ๆ หนึ่งเดือน
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ
หัวใจเป็นของลูก ชีวิตลูกเป็นของลูก

แต่ความรับผิดชอบต่อชีวิตลูกเป็นของเขา
เขาไม่เคยชอบใบหน้าตัวเองตอนที่ลูกมาขอเงิน
ใบหน้าเพื่อนสาวของลูกก็เหมือนหนามทิ่มแทง
ศักดิ์ศรีความเป็นพ่อค้ำคอ
ถ้าเขามีเงินยื่นให้ลูกทุกครั้งก็ดี
หรือหากทุกครั้งมีเต็มจำนวนที่ลูกขอ
ก็คงไม่ต้องซ่อนหน้าใต้รอยยิ้มฝืดฝืนปั้นยาก

อาชีพตอกหนังตะลุงอย่างเขาจะมีงานอะไรมาก
เปิดรายการข่าวเลือกช่องทีวีฝั่งที่ตัวเองรัก
แน่นอนว่า เขาสนใจข่าวสารบ้านเมืองและการชุมนุมฝ่ายแล้วฝ่ายเล่า
เขาดิ้นรนอย่างหนักในทุกวัน
ทุกหมุดที่ตอกลงบนแก่นไม้หนักแน่น
หมุดเหล็กทะลุหนังนับหมื่นจุดในทุก ๆ วัน
พระอิศวรทรงโคราคาแพง แต่ไม่ค่อยมีคนจ้าง
ฤๅษีและยักษ์ก็ราคาดีไม่แพ้กัน
พระราชาและเสนาบดีเป็นงานช่างราคาสูง
ตัวเขาได้งานแค่ตัวตลกกากราคาต่ำ
ตอกลงไป ตอกลงไป
ในทุก ๆ วัน
เม็ดเหงื่อพราวทั่วใบหน้า
เขาต้องปาดซับให้แห้งก่อนวันที่ลูกจะมาหา
และไม่ลืมขีดยิ้มแต้มหน้าต้อนรับเพื่อนสาวของลูก

การเลือกตั้งจะมีในไม่กี่เดือน
เพื่อนของเขาเป็นผู้บอกข่าวดีนี้
รถคันเก่าของเขามีโอกาสรับงานใหญ่สุดในรอบสิบปี

แน่ล่ะ… เขายิ้ม
ไม่ต้องนั่งตอกตัวกากหนังตะลุงให้เมื่อยหลัง
รับเงินค่าจ้างในแต่ละวันเท่ากับตัดและตอกพระราชาและราชินี
เท่ากับตอกเสนาบดีอำมาตย์อย่างละตัว
แค่ขับรถวนไปเรื่อย ๆ ในแต่ละวัน
แค่ทนฟังเพลงประจำตัวผู้สมัคร
และทนฟังนโยบายพรรคการเมืองที่เกลียดแสนเกลียดเท่านั้น
ทน ๆ ไปเถอะ เพื่อนบอก
แน่ล่ะ… เขาทน

ลมหนาวโชยมาพร้อมกับฤดูกาลใหม่
อำนาจในมือเรากำลังจะถูกถ่ายโอน
วันที่ลูกพาเพื่อนสาวคนใหม่มาที่บ้าน
เขายื่นเงินให้ลูกเกินจำนวนที่ลูกขอ
แน่ล่ะ… เขายิ้ม
เป็นรอยยิ้มที่ภาคภูมิใจที่สุดในชีวิต
ช่างตอกหนังตะลุงรู้สึกว่า ตัวเองได้กลายเป็นตัวกากหนังตะลุง
ที่เหล่าเสนาอำมาตย์พวกนั้น
ตอกหมุดลงมาบนเนื้อหนังต่อเนื่องทุกวี่ทุกวัน

Author

โรสนี นูรฟารีดา
กวีผู้ผ่านสนามข่าวมาอย่างเข้มข้น รักการเดินทางเพื่อสะสมเรื่องเล่า มีทุ่งลาเวนเดอร์ส่วนตัว ชาร์จพลังชีวิตด้วยการกอดและไอศกรีม

Illustrator

นันท์ณิชา ศรีวุฒิ
ทำงานอะไรก็ได้ที่ใช้การออกแบบและศิลปะสร้างวัฒนธรรมการคิดเชิงวิพากษ์เพื่อการเปลี่ยนแปลงของสังคมให้กับคนรุ่นใหม่ในเมืองเล็กๆ