The Passenger

โรสนี นูรฟารีดา

หลังงานเลี้ยงฉลองของผู้มั่งคั่งคนหนึ่ง

เช้าวันถัดมา

ฉันพบเพียงพ่อคนหนึ่งที่แก่ชราและแววตาเหน็ดเหนื่อย

ไม่ต่างจากพ่อทุก ๆ คนที่แบกสุขทุกข์ของลูกไว้บนหลังของตัวเอง

น้ำเสียงห้าวหาญและท่าทีกร้าวแกร่งเมื่อครั้งยังหนุ่มแผ่วลง

เหมือนฝีเท้าเสือโคร่งชรา

ไม่ปราดเปรียว ไม่แคล่วคล่องว่องไว

แต่เสือก็ยังคงไม่ทิ้งสัญชาติญาณเสือ

ต่อเมื่อสิ้นแรงจะล่าไล่เท่านั้น

มันจึงยอมรับว่าตัวเองคือเผ่าพันธุ์เดียวกับแมว

เขี้ยวยังแหลมและเล็บยังคม

แม้หูตาฝ้าฟางก็ยังหวงแหนอาณาเขต

จมูกยังไวต่อกลิ่นสาบแปลกปลอม

พร้อมกระโจนตัวตะปบไม่เลือกหน้า

ทันทีที่สมองตีความว่าผู้บุกรุกกำลังมาเยือน

ไม่ไถ่ถามทักทายให้มากความ

สัญชาติพ่อกางกรงเล็บในอุ้งมือปกป้องลูก

คำรามเสียงต่ำ

ข่มขู่โชว์เขี้ยว

สัญชาติเสือประเมินกำลังคู่ต่อสู้

สัญชาติสัตว์ปฏิเสธการเจรจาต่อรอง

เสือโคร่งชราตัวหนึ่ง

ดุ่มเดินแผ่วเบาเข้าใกล้สิ่งที่มันคิดว่าเป็นเหยื่อ

กางเล็บเตรียมตะปบ

ฟาดได้เพียงกรงเหล็กที่กั้นไว้ตรงกลาง

ระหว่างมันและผู้มาเยือนในสวนสัตว์

พ่อชราคนหนึ่ง

ตระหนักว่าตัวเองไม่ได้อยู่ค้ำฟ้า

ทำได้แค่เพียงส่งต่อความรักออกไปปกปักรักษาลูก

ทำดีต่อโลก

เพื่อให้โลกเกื้อกูลลูก

อ่อนโยนต่อโลก

เพื่อให้โลกอ่อนโยนต่อลูก

และรักคนอื่น ๆ

เพื่อให้คนอื่น ๆ รักลูกเสมอเสมือนกัน

ลูกเสือโคร่งตัวหนึ่ง

ฮึกเหิมในพลังกำลังของวัยหนุ่ม

ประกาศอาณาเขตใหม่ใจกลางป่า

ไล่ต้อนเสือตัวที่อ่อนแอกว่าออกไปให้พ้นทาง

อ้างว่ามันคือกฎแห่งวัฏจักรการดำรงชีวิต

เสือที่แข็งแรงกว่าเท่านั้นที่จะอยู่รอดปลอดภัย

เสือโคร่งชราอาจลืมกระซิบบางอย่างแก่ลูก

คู่ปรับของเผ่าพันธุ์เสือไม่ได้มีแค่เสือ

แต่คือสัตว์ทุก ๆ ตัวในผืนป่า

บ้างมาอย่างมิตร

แต่ตลบหลังไม่ต่างจากศัตรู

บ้างแสดงตนเป็นศัตรูชัดมากจากระยะไกล

แต่ไม่เคยลอบกัด

บ้างปรากฏตัวในฐานะเพื่อนร่วมทาง

ช่วยกันล่าเหยื่อ

และพอใจแค่ส่วนแบ่งเนื้อกระทิงครึ่งตัวไม่รวมเครื่องใน

บ้างไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่ศัตรู

แต่ทำทีตีมึนย่องมาขโมยกินอาหารที่ตัวเองไม่ได้ออกแรงล่า

บ้างเฝ้ามองด้วยดวงตาวับวาวในความมืด

ไม่ให้คุณ ไม่ให้โทษ

เป็นเพียงเพื่อนร่วมผืนป่า

ที่รับรู้การมีอยู่ของกันและกันในฐานะสัตว์ร่วมพื้นที่

และบ้างทิ้งรอยเท้าไว้เป็นที่ระลึก

ประกาศศักดา

ห้ามไม่ให้รุกล้ำอาณาเขต

ดึกหนึ่ง

เสือโคร่งหนุ่มเพลี้ยงพล้ำต่อโชคชะตา

กลายเป็นผู้บริโภคลำดับที่สองในห่วงโซ่อาหาร

พร่ำภาวนาให้กลางคืนยืดยาว

เพื่อจะได้ไม่มีใครพบเห็นว่า

บาดแผลบนตัวเหวอะหวะเกินเยียวยาขนาดไหน

ยืดเวลาได้เพียงอึดใจ

แสงแรกของวันก็มาเยี่ยมฟ้า

เฉลยทุกสิ่งในผืนป่าแก่สรรพสัตว์

พ่อคนหนึ่งตื่นขึ้นมาร้องไห้ในดื่นดึก

โอบคว้าอากาศ

สมมติเอาว่าลูกยังอยู่ในอ้อมกอด

Author

โรสนี นูรฟารีดา
กวีผู้ผ่านสนามข่าวมาอย่างเข้มข้น รักการเดินทางเพื่อสะสมเรื่องเล่า มีทุ่งลาเวนเดอร์ส่วนตัว ชาร์จพลังชีวิตด้วยการกอดและไอศกรีม