The Passenger

โรสนี นูรฟารีดา

คะแนนความพยายาม 9.5 พาคุณมาหยุดยืนตรงหน้าเส้นชัย

ลงสนามในนามความดี

ยื้อยุดฉุดกระชากวาทกรรมคำโต

นำติดตัวลงมาบนลู่วิ่ง

ออกตัวสตาร์ทด้วยประโยคกึ่งฝัน

เท่าทัน เท่าเทียม

เท่ากัน

บนโลกใบที่คุณก็รู้ว่าเครื่องหมายคณิตศาสตร์เล่นแร่แปรธาตุ

เป็นได้มากกว่าสิ่งที่ปรากฏในประโยคสัญลักษณ์

เท่าที่รู้ – รู้ที่รัก

และเท่าที่ไม่รู้ก็มักที่ชังจนสุดกู่

เครื่องหมายเท่ากับของคุณจึงไม่เคยเท่ากัน

เพราะดวงตาคู่นั้นแกล้งมองไม่เห็นจุดสีประหลาดบนกระดาษแผ่นที่คุ้นมือ

เท่าที่ไม่รู้ – ไม่รู้จึงไม่รัก

บนลู่วิ่งไปสู่สนามประชาธิปไตย

คุณไม่เหลือที่ว่างไว้ให้จุดสีอื่น ๆ ได้ปรากฏบนกระดาษ

เส้นชัยของคุณจึงเป็นภาพที่ร่างไว้แล้วล่วงหน้า

คัดเลือกเฉดสีและขนาดพู่กันที่อนุญาตให้มีส่วนร่วมละเลงเรื่อง

เพื่อไม่ให้บิดเบี้ยวผิดพลาด

เพื่อไม่ให้อุปลักษณ์อันอัปลักษณ์ได้มีพื้นที่แสดงตัว

คะแนนความพยายาม 9.5 พาคุณมาไกลจากจุดเริ่มต้น

สำแดงตนเป็นนักกีฬา

ที่ประณามคนผู้ไม่ได้ลงแข่งขันว่าเหลาะแหละไม่เอาไหน

สบประมาทปรามาสคนผู้ไม่ออกกำลังกาย

ว่านิ่งดูดายต่อวาทกรรมรักสุขภาพ

ต้องวิ่งด้วยความเร็วเท่านี้เท่านั้น

ต้องยืนเคียงข้างกันบนลู่วิ่งที่ขีดขึ้นมาเฉพาะ

ต้องตะโกนเชียร์ปลุกใจฮึกเหิมลั่นดัง

ต้องเรียกความสนใจจากคนผู้ซึ่งหลับใหลให้ลืมตาตื่นขึ้นมองดู

ต้องร้องเพลงเดียวกัน

เพลงที่ประพันธ์ขึ้นมาด้วยคำว่า เท่าทัน เท่ากัน เท่าเทียม

เท่านั้น… เท่านี้…

เท่าที่ไม่รู้ ปรากฏชัดว่าไม่รัก

เท่าที่รักก็หลับหูหลับตาคว้ามาโอบกอด

รักเฉพาะสิ่งที่รู้

และผลักไสสิ่งที่ไม่รู้ให้อยู่ในลู่ของสิ่งที่ไม่รัก

รั้วหนามของความเกลียดชังสูงเกินจะกระโดดข้าม

เท่าเทียม เท่าทัน

จึงเท่ากันได้แค่ในระบอบหลักการ

คะแนนความพยายาม 9.5 พาคุณมาหยุดยืนอยู่บนเวที

ประกาศกร้าวเป็นเจ้าของวาทะประชาธิปไตย

แล้วลงมือล่าไล่แม่มดเสียเอง

Thailand Talks พื้นที่พูดคุยสำหรับคนแปลกหน้าที่มีความเห็นแตกต่างกัน

เปิดลงทะเบียนแล้ว ตั้งแต่วันที่ 14 สิงหาคม – 14 กันยายน 2565

Author

โรสนี นูรฟารีดา
กวีผู้ผ่านสนามข่าวมาอย่างเข้มข้น รักการเดินทางเพื่อสะสมเรื่องเล่า มีทุ่งลาเวนเดอร์ส่วนตัว ชาร์จพลังชีวิตด้วยการกอดและไอศกรีม

Illustrator

นันท์ณิชา ศรีวุฒิ
ทำงานอะไรก็ได้ที่ใช้การออกแบบและศิลปะสร้างวัฒนธรรมการคิดเชิงวิพากษ์เพื่อการเปลี่ยนแปลงของสังคมให้กับคนรุ่นใหม่ในเมืองเล็กๆ