หนึ่งคำที่ทำให้คิดถึง
ประโยคง่าย ๆ ที่คิดว่าน่าจะทำให้หลาย ๆ คนสะดุด
ประโยคง่าย ๆ ที่รู้สึกโรแมนติกเหลือเกิน
ประโยคง่าย ๆ ที่ทำให้ภาพเก่า ๆ ย้อนกลับมาเต็มไปหมด
หนึ่งคำที่ทำให้คิดถึงเหตุการณ์
หนึ่งคำที่ทำให้คิดถึงเรื่องราว
หนึ่งคำที่ทำให้คิดถึงสถานที่
หนึ่งคำที่ทำให้คิดถึง “ใคร” บางคน
หนึ่งคำที่ทำให้คิดถึง…(ลองเติมดูว่าทำให้คิดถึงอะไร)
แต่หยุดก่อน…ก่อนจะลอยออกไปไกลกับหนึ่งคำที่ทำให้คิดถึงตามความรู้สึกของแต่ละคนนั้น
หนึ่งคำในหลาย ๆ คำในหนังสือเล่มนี้
ไม่ได้มีเพียงแค่หนึ่งคำที่ทำให้คิดถึงเพียงความหมายเดียว
นิยามของคำนั้นถูกกำหนดขึ้นมาโดย “ตัวเรา” ในความคิดถึงของเราเอง
เราอาจจะรู้สึกเหมือนหรือแตกต่างกัน ตามประสบการณ์ชีวิต และช่วงวัยของแต่ละคน
หนึ่งคำที่อาจจะดูไม่มีความหมาย อาจจะไร้ค่า อาจจะถูกมองข้ามไม่ใส่ใจจากใครบางคน แต่กลับเป็นคำที่มีความหมายกับใครอีกคนเหลือเกิน
หนังสือเล่มนี้มีแนวคิดน่ารัก ๆ จากความต้องการทดลองของ 2 นักเขียนคือ “บ้านข้าง ๆ” และ “ONCE”
1 ชาย 1 หญิง ที่เขียนความเป็นหนึ่งคำในความรู้สึกของแต่ละคน
ถูกถ่ายทอดออกมาบนหนึ่งคำเดียวกันที่อาจจะรู้สึกต่างกัน…
จะรีวิวหนังสือเล่มนี้ทั้งทีเลยนึกสนุกอยากเป็นบุคคลที่ 3 ของ 2 นักเขียน บางคำเราก็รู้สึกเหมือนทั้ง 2 คน บางคำเราก็รู้สึกไปอีกแบบ
ในสารบัญมีทั้งหมด 65 คำ ที่ 2 นักเขียนคัดเลือกมาจากหลายพันคำ
เป็น 65 คำที่ทำให้คิดถึงอารมณ์ความรู้สึกต่าง ๆ ทั้งยิ้มตาม แอบเหงา เศร้า จินตนาการไม่ถึง พยักหน้า ส่ายหน้า ฯลฯ
แต่หนังสือเล่มนี้ได้ทำหน้าที่ สร้างมาเพื่อการมีส่วนร่วมของผู้อ่านได้เป็นอย่างดีโดยไม่คาดคิด
ทำให้เราได้อยู่กับตัวเองในบางช่วงขณะในแต่ละคำที่ทำให้คิดถึง…วันนั้นจริง ๆ
แด่ทุกความคิดถึงที่ซ่อนอยู่ในทุกตัวอักษร…
หน้าแรกของหนังสือคือประโยคนี้…ต้องคิดถึงมากแค่ไหนนะ ความรู้สึกถึงไปซ่อนอยู่ในตัวอักษรได้ขนาดนั้น
ควันบุหรี่
บ้านข้าง ๆ
การสูบบุหรี่ยังคงเป็นนิสัยที่ฉันยังไม่สามารถแก้ได้
เขาว่าบุหรี่เลิกง่าย
ก็จริงนะ ฉันยังเลิกอยู่ทุกวัน
แม้พยายามสูบให้ไกลผู้คนที่สุด
เพื่อไม่ให้ควันนั้นไปทำร้ายใคร
แต่หลากหลายคนก็เลือกจะมาอยู่ข้าง ๆ
แม้จะไม่อยากให้ควันนั้นไปกระทบกับเขาแม้แต่น้อยเลย
คงมีอีกหลากหลายนิสัยในตัวเอง
ที่ไม่อยากให้ผลของมันไปทำร้ายใคร
อาจเป็นความใจร้อนอาจเป็นความเอาแต่ใจ
ก็คงมีควันที่ไปทำร้ายใครบ้างโดยไม่ได้ตั้งใจ
ขอโทษจริง ๆ ยังพยายามจะเลิกอยู่นะ
ขอบคุณที่ยังอยู่ข้าง ๆ กัน
ONCE
ฉันใช้ความพยายามพอสมควรสำหรับการห้ามปรามไม่ให้ตัวเองหยิบมันขึ้นมา ในระหว่างที่ต้องเผชิญกับความรู้สึกที่หนักหนาหรือบรรยากาศไม่เป็นใจ ฉันกำลังคิดถึงกลิ่นบลูเบอร์รีในลำคอ หรือกลิ่นมินต์อ่อน ๆ ผสมกับรสขมที่ปลายลิ้น เหมือนควันบุหรี่จะลอยอบอวล (ในใจ) ระหว่างที่ฉันคิดไม่ตก (ถอนหายใจ)
แต่คงเพราะ…ภาพควันที่ลอยสู้กับแสง กลายเป็นสิ่งเดียวที่เขารู้สึกว่าสวยงาม (จากทั้งหมด) ฉันถึงไม่อยากแตะต้องหรือสัมผัสกับมัน (ระหว่างที่เขาอยู่)
“เราอยากให้เธออยู่กับเรานาน ๆ” ฉันได้ยินประโยคนั้นในใจอยู่หลายครั้ง “วันหนึ่งที่เธอรู้สึกเหมือนกัน เธออาจจะไม่หลงเหลือโอกาสที่จะได้อยู่”
เธอขอให้เลิกบุหรี่…(ชื่อเพลงเพลงหนึ่งของ YERM)
เรา
เพราะรักนะถึงได้ห้าม
ไม่อยากอยู่ด้วยกันนาน ๆ เหรอ
หลายเหตุผลที่ถูกยกมาเพื่อที่จะไม่ให้ทำ ในสิ่งที่เราชอบทำ
เลยกลายเป็นความไม่ชอบธรรม ที่ต้องรู้สึกอยู่ข้างในว่าเราไม่ควรทำ
เราก็ไม่ได้ทำในที่สาธารณะ ทำในที่ที่ถูกจัดสรรไว้ให้
เมื่อใดที่เราไม่ได้ละเมิดผู้อื่น มันควรจะอิสระที่จะทำ
เราไม่ควรตัดสินคนจากสิ่งที่เราชอบทำไม่เหมือนกัน
จะมีสักกี่คนที่จะคอยบอกว่าทำสิ่งที่ตัวเองชอบเถอะนะ
วันนั้นเราอาจจะค่อย ๆ ผละจากสิ่งที่ชอบทำ มาหาคนที่บอกก็ได้นะ
เพราะเราชอบที่จะทำอะไรอยู่ใกล้ ๆ กับคนที่บอกซะแล้วแหละ
หันไปดับก้นบุหรี่ เดินจากมาจากตรงนั้น
ควันบุหรี่ค่อย ๆ จางหายปนไปกับอากาศ
ตลอดไป
บ้านข้าง ๆ
ไม่มีจริง
ONCE
: ตลอดไปไม่มีหรอก เห็นทีจะมีอยู่ อยู่แค่ในนิทานก่อนนอนหรือนิยายเพ้อฝัน ฉันไม่เห็นว่าจะมีสิ่งใดคงอยู่ตลอดไป แม้แต่ความเจ็บปวด อย่างมากทุกสิ่งก็คงจะนานที่สุดระหว่างที่ยังไม่จากโลกนี้ไป
: ความจริง ความจริงอยู่ตลอดไป เรื่องที่เธอดีหรือแย่จะคงอยู่เสมอผ่านเรื่องเล่าของคนข้างหลัง
: งั้น…ความจริงอาจกลายเป็นเรื่องไม่จริง และเรื่องไม่จริงอาจกลายเป็นความถูกต้อง หากเขาพูดถึงระหว่างที่ฉันไม่อยู่ เรามักเล่าถึงบางสิ่งด้วยความเข้าใจยิ่งกว่าความจริง
: แต่ความจริงนั้นไม่ถูกเปลี่ยน สิ่งที่เปลี่ยนไปคือความเข้าใจ ไม่ใช่ความจริง
เรา
ตลอดไปมีจริง เราเชื่อมั่น ยึดมั่น ถือมั่น ตั้งมั่น กับตลอดไป
“ตลอดไป” เคยเป็นอดีต เป็นปัจจุบัน และจะเป็นอนาคต
ความรู้สึกของเรากับสิ่งใดหรือกับใครจะคงอยู่ตลอดไป
ขึ้นอยู่กับว่าเราเลือกใช้ตลอดไป กับสิ่งใด กับใคร
เราเลือกจะเก็บความเจ็บปวดไว้ตลอดไป
เราเลือกที่จะจำความรู้สึกดี ๆ นี้ไว้ตลอดไป
เราเลือกจะรู้สึกรักตลอดไป
ต่อให้นานแค่ไหนหากเราเลือกที่จะให้อยู่ตลอดไป
เราก็จะหาเหตุผลให้ความตลอดไปจนได้ เราจะจัดสรรที่อยู่ภายในหัวใจจนได้
และความตลอดไปจะไปอยู่ในที่เหมาะสมตามกาลเวลา
วันหนึ่งอาจจะเข้าไปอยู่จนลึกที่สุดของหัวใจ
จนวันหนึ่งที่มีคนมาค้นเจอ
มันไม่เคยหายไปไหนเลย ไม่ว่าจะนานแค่ไหน
มันจะยังคงอยู่เสมอมา…ตลอดไป
ไม่คิดถึงแล้ว
บ้านข้าง ๆ
ไม่ต้องฝืนก็ได้นะ ถ้ายังคิดถึง
เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับหัวใจ
ก็แค่กระบวนการการทำงานของสมองในส่วนฮิปโปแคมปัส
เพราะฉะนั้นไม่ต้องโทษตัวเอง ไม่ต้องโทษใคร
เมื่อตอกย้ำนึกถึงเข้าไปมากขึ้น
คำว่าไม่คิดถึงแล้วจึงไม่มีจริง
เพราะเมื่อบอกว่าไม่คิดถึงนั้นคือ ยังจำสิ่งที่ไม่อยากคิดถึงได้
และเมื่อสิ่งนั้นหายไปแล้วจริง ๆ จะไม่มีแม้แต่คำว่าลืม
ไม่มีแม้แต่คำว่าจำไม่ได้ หรือไม่ได้คิดถึงแล้ว
มันจะไม่มีสิ่งนี้ออกมาให้พูดถึงอีกเลย
เว้นแต่ถูกดึงกลับมาจากสิ่งต่าง ๆ รอบตัว
เช่นนั้นทำให้สบาย
สุดท้ายแล้วเวลาคือเครื่องลบความทรงจำที่ดีที่สุด
ONCE
ความคิดถึงน่ารังเกียจอย่างนั้นเหรอ
ใครต่อใครถึงหันหน้าหนีมัน
ท่ามกลางความสัมพันธ์ที่แตกร้าว
ฉันต้องหลอกตัวเองแบบไหน
ถึงจะมีท่าทางปราศจากเขา
โดยไม่มีแม้แต่ใครอื่นสัมผัสได้ว่าเขาอยู่ (ในใจ)
ฉันคงจะรักเขาไปเรื่อย ๆ
จนไม่รักเขาอีกแล้ว
ฉันคงจะคิดถึงเขาไปเรื่อย ๆ
จนไม่คิดถึงเขาอีกแล้ว…
เรา
แม้จะมีรูปถ่ายก็อาจจะหลงลืมมันไว้ที่ไหนก็ได้
แต่ถ้ามันสวยงามอยู่ในความทรงจำ
มันจะชัด
ไม่เลือนหายไปไหนเลย
จนกว่าจะมีอะไรมาแทนที่ความทรงจำนั้น
จนกว่าจะถึงเวลานั้น
เราจะลืมความทรงจำนั้นไหม
เราจะไม่คิดถึงแล้วจริง ๆ เหรอ
หนึ่งคำที่ทำให้คิดถึง เป็นหนังสือที่ทำความเข้าใจไม่ยาก แต่จะทำให้เข้าใจตัวเองและคนอื่นได้บ้าง
แค่เปิดใจกับความรู้สึกตัวเอง และความเป็นคนอื่นอีกนิด ก็น่าจะชัดเจนทางความรู้สึกมากขึ้น
เราไม่จำเป็นต้องเหมือนกันทุกอย่าง แต่เราจะเข้าใจกันได้มากขึ้น หากเปิดใจ เปิดความคิดเข้าหากัน
ลองคิดตามคำบางคำดูสิ…ว่าคุณกับเขาคิดเหมือนหรือแตกต่างกันไหม
ส่วนสถานการณ์หลังจากนั้นจะทำหน้าที่ของมันเอง
อย่างน้อย ๆ บทสนทนาได้เริ่มขึ้นและคุณได้เปิดใจรับฟังเขา
โดยปราศจากอคติ และความคิดของตัวเอง เราแค่รับฟังความคิดของเขาเงียบ ๆ อย่างรู้สึกดีก็พอ
หลังปกหนังสือบอกว่า “หลายครั้งที่คำเดียวกันแต่เรากลับรู้สึกแตกต่างกัน”
ใช่ เราทุกคนแตกต่างกัน และเราไม่ต้องเหมือนกันก็ได้
เราทุกคนล้วนเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่ประกอบสร้างมาเพื่อเป็นเราที่ต่างกัน
เราทุกคนมีความเป็นตัวเราอยู่โดยที่ไม่มีใครสามารถเป็นเราได้
หนึ่งคำในความหมายของแต่ละคน…ก็เหมือนบอกว่าเราคือคนที่พิเศษของเราอยู่นะ
เราไม่ใช่คนที่หลุด QC ความเป็นมนุษย์ที่คิดไม่เหมือนคนอื่นซะเมื่อไร
อย่ากดทับตัวเองที่เราไม่เหมือนใคร เราเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่มีใครเหมือนเราได้ต่างหาก
จงภูมิใจที่เราพยายามเข้าใจผู้อื่นที่ไม่เหมือนเรา
***บ้านข้าง ๆ กำลังจะปิดตัว บ้านข้างๆ Cafe & Gallery
การจัดแสดงภาพครั้งสุดท้าย กับ 25 ข้อความสุดท้ายที่อยากบอก
ก่อนจะร่ำลาบ้านหลังนี้ 15 มิถุนายน ถึง 7 กรกฎาคม
***ส่วน ONCE ติดตามผ่านเพจ ONCE ได้ตลอด มีอะไรมาให้ติดตามอยู่เรื่อย ๆ
บทความ รูปสวย ๆ หรือคลิป cover ร้องเพลงก็มี
หนังสือ: หนึ่งคำที่ทำให้คิดถึง
นักเขียน: บ้านข้างๆ x ONCE
สำนักพิมพ์: Springbooks
PlayRead: คอลัมน์รีวิวหนังสือประจำ Decode.plus เมื่อกองบรรณาธิการขอ add หนังสือ (ที่อยากอ่าน) ขึ้นไว้บนเพลย์ลิสต์ พบกับหนังสือหลากหลายสไตล์ หลากหลายวิธีการเล่าเรื่องที่เชื่อมร้อยกับชีวิตและสังคม แวะมาหาอ่านกันได้ทุกเย็นวันพฤหัสบดี
Author
