The Passenger
โรสนี นูรฟารีดา
ทิ้งบ้านมาหาบ้าน
ไร้บ้านพอกันในความหมาย
ห่มแสงไฟงีบหลับ
ขณะห้วงคำนึงนึกโหยหาแสงดาว
เมืองใหญ่ไม่เคยอนุญาตให้ดาวดวงใดส่องแสงมาถึง
ผ้าผวยผืนไหนก็ไม่อุ่น
หัวใจหนาวเหน็บซ่อนอยู่ในร่าง
ภายในยะเยือกราวน้ำแข็งเกาะ
ภายนอกร้อนเหลือร้าย
สมองอาจเดือดสุกได้ในเสี้ยววินาที
ใช่!
— พวกเราอาศัยในที่แบบนั้น
ที่ที่กลางวันบีบคนให้ออกไปสู้
ที่ที่กลางคืนกัดกินความหวังในหัวใจ
ที่ที่เปลวแดดกัดกินความฝันจนไม่เหลือรูปรอย
ที่ที่สงัดเงียบของดื่นดึกก็ปลุกให้ลืมตาตื่นแข่งกับรายรับของเช้าวันใหม่
กลับไม่ได้… ไปไม่ถึง…
คนที่ไม่ถูกนับยืนเคว้งคว้างคร่อมลู่
จะมีสักสนามไหมหนอ…
ที่เปิดประตูต้อนรับคนนอกระบบให้ลงแข่งด้วยตีนเปล่า
จะมีสนามไหน…
อนุญาตให้ลงแข่งโดยไม่ต้องระบุหัวนอนปลายเท้า
จะมีสักสนามไหม…
ที่ไม่ผลักคนให้พุ่งไปสู่เส้นชัย
ใช่!
— พวกเราอาศัยในที่แบบนั้น
ที่ที่คนส่วนหนึ่งบูชาความฝัน
เพื่อจะพบว่าต้องบดเคี้ยวเคี่ยวกรำชีวิตให้ได้มา
ที่ที่คนส่วนหนึ่งบูชาความหวัง
เพื่อจะพบว่าการเฝ้าระวังดวงไฟเล็ก ๆ ของตัวเองไม่ให้มอดดับ
จะสามารถจุดประกายดวงไฟอีกนับร้อยพันในดวงใจคนอื่นได้เช่นกัน
ที่ที่คนส่วนหนึ่งบูชาความนับหน้าถือตา
จ้องแปะป้ายแสดงอาณาเขตเหนือแสงไฟทุกดวง
ที่ที่คนจริงไม่พร่ำบ่นกล่าวโทษดินฟ้า
หากแต่ลงมือแลกแรงแลกเหงื่อเพื่อรักษาชีวิตคนอื่นให้รอดไปพร้อม ๆ กัน
ที่ที่คนแสดงตนว่ารู้เท่าทันทุกสิ่ง
คือคนที่ไม่รู้จริงในเรื่องอะไรสักสักอย่าง
ใช่!
— พวกเราอาศัยในที่แบบนั้น
ที่ที่คนเงียบถูกมองว่าโง่
ที่ที่คนไม่พูดถูกตราหน้าว่าขี้ขลาด
ที่ที่เรียกคนตะโกนก่นด่าหยาบคายว่าคนกล้า
ที่ที่ผู้รู้ถูกหยามเกียรติ
ที่ที่ผู้นำอ่อนแอ
ที่ที่ผู้ตามมุ่งไปผิดทิศ
ที่ที่ประชาชนต้องดูแลตัวเอง
ทิ้งบ้านมาหาบ้าน
เพื่อจะพบว่าบ้านตามติดเราไปทุกที่
แช่แข็งตัวเองในความไม่แยแสโลก
เพื่อจะพบว่าดวงตายังน้ำตาคลอกับความทุกข์ของเพื่อนร่วมจักรวาล
ใช่!
— พวกเราอาศัยในที่แบบนั้น
ที่ที่ความจงเกลียดจงชังยังดำรงอยู่
ในหัวใจดวงเดียวกับที่รู้สึกรัก
ในหัวใจดวงเดียวกับที่รู้สึกห่วงใย
ในหัวใจดวงเดียวกับที่เปี่ยมความเมตตา
ในหัวใจดวงเดียวกับที่เกรี้ยวกราดพ่นไฟ
ในหัวใจดวงเดียวกับที่โอบกอดความหวังไว้อย่างทะนุถนอม
ในหัวใจดวงเดียวกับที่หล่อเลี้ยงความฝันไว้อย่างอ่อนโยน
ในหัวใจดวงเดียวกับที่เรียกร้องความเท่าเทียม
ในหัวใจดวงเดียวกับที่เย้ยหยันดูแคลน
ใช่!
— พวกเราอาศัยในที่แบบนั้น
หากจะมีหัวใจสักดวงเต้นอยู่ในอก
ขอให้ดวงเดียวที่หลงเหลืออยู่นั้น
คือหัวใจแห่งความเป็นมนุษย์
Author
Illustrator
