Human Rights
ผู้อพยพหน้าใหม่ในพรมแดนสีเทา
Reading Time: 3 minutes แรงงานอพยพ กับ ผู้ลี้ภัยสงคราม กลุ่มคนที่แตกต่างกันด้วยฤทธิ์กฎหมาย หากแต่เมื่อคลี่ดูดี ๆ แล้ว พวกเขาคือ ผู้อพยพข้ามชาติที่แสวงหา “แหล่งพักพิง”
Reading Time: 3 minutes แรงงานอพยพ กับ ผู้ลี้ภัยสงคราม กลุ่มคนที่แตกต่างกันด้วยฤทธิ์กฎหมาย หากแต่เมื่อคลี่ดูดี ๆ แล้ว พวกเขาคือ ผู้อพยพข้ามชาติที่แสวงหา “แหล่งพักพิง”
Reading Time: 3 minutes แรงงานอพยพ กับ ผู้ลี้ภัยสงคราม กลุ่มคนที่แตกต่างกันด้วยฤทธิ์กฎหมาย หากแต่เมื่อคลี่ดูดี ๆ แล้ว พวกเขาคือ ผู้อพยพข้ามชาติที่แสวงหา “แหล่งพักพิง”
Reading Time: 4 minutes ฟังเสียงของแรงงานข้ามชาติ ทั้งประเทศเพื่อนบ้านที่มาข้ามพรมแดนเข้ามาในประเทศไทย คนไทยที่ไปแสวงหารายได้จากช่วงว่างฤดูเก็บเกี่ยว และคนไทยที่เป็นแรงงานนอกระบบ จากกิจกรรม “คนทำงานข้ามชาติ: เราทุกคนล้วนเปราะบางอย่างไร้พรมแดน”
เพราะความเปราะบางที่ว่า ได้เกิดขึ้นไปแล้วกับพวกเราทุกคน
Reading Time: 3 minutes ในน่านน้ำของประเทศไทย ยังมีการค้ามนุษย์อีกหรือไม่? ในจังหวะที่ไทยพยายามแก้ไขปัญหานี้มากว่า 7 ปี ดูเหมือนว่าคำถามนี้จะ “ละเอียดอ่อน” มากกว่าที่คิด
Reading Time: 2 minutes เด็กที่ถูกทิ้งเหล่านี้ ไม่ใช่ปัญหาปัจเจก ความเลวทรามของบิดามารดา แต่คือความล้มเหลวของรัฐ และพลเมืองที่ถูกทิ้งขว้างจากรัฐรากเหง้าของพวกเขาเอง
Reading Time: 2 minutes น่าคิดว่าสำหรับการระบาดที่ยาวนานมากกว่า 18 เดือน ความเหลื่อมล้ำได้เผยให้เห็นในทุกมิติ จากการกักตัว การรักษารายได้ วัคซีน การรักษา และทุกครั้งผู้ที่ไร้อำนาจทางเศรษฐกิจ ไร้อำนาจทางการเมืองกลับเป็นผู้ที่ต้องแบกรับความเสี่ยงทั้งหมด และครั้งนี้ก็เป็นคิวของ “แรงงานก่อสร้าง” ผู้เนรมิตเมืองนี้ขึ้นมาด้วยแรงกาย หยาดเหงื่อ แต่ถูกทิ้งไว้ในซอกหลืบของสังคม
Reading Time: 2 minutes ถ้าคุณเรียกใช้พวกเรามาทำงาน คุณก็ต้องดูแลพวกเราด้วย
Reading Time: 3 minutes ในวันที่แรงงานข้ามชาติในแคมป์ก่อสร้างต้องเผชิญกับการ หลบอยู่ในแคมป์-รอดจากการอดตาย-ซ่อน-ย้ายจากมาตรการของรัฐ
Reading Time: 3 minutes ผู้มาจากรัฐยะไข่ ดินแดนที่ยังไม่สงบจากการสู้รบภายในประเทศ เพราะที่นู่น ไม่มีงานแล้ว โอกาสและปากท้องถูกปิดไฟมืดเหมือนไฟเมืองที่ดับลงเพราะสงคราม มุ่งหน้ามา ที่นี่ คือประเทศไทยหวังโอกาสการงานอาชีพและชีวิตที่ดีกว่า
Reading Time: 3 minutes ทันทีที่ด่านพรมแดนปิด ความหวังที่จะกลับบ้านของเขาก็ถูกพับเก็บใส่กระเป๋า แรงงานข้ามชาติเรือนล้านจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ทั้งที่ตัวเองก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตรอดได้อย่างไร เมื่อไร้งานทำ