The Passenger

โรสนี นูรฟารีดา

1

เดินฝ่าความมืดมิดออกไป

ดวงอาทิตย์คงรอเราอยู่ที่ไหนสักที่

อาจเป็นเส้นขอบฟ้าโพ้นมหาสมุทรที่เรือสำเภาใหญ่ของเจิ้งเหอยังไปไม่ถึง

อาจเป็นหมู่เกาะที่กัปตันเจมส์ คุก ไม่ได้บันทึกไว้ในแผนที่

อาจเป็นอ่าวฝั่งตะวันออกที่เรือเอสเมอรัลดาของวาสโก ดา กามา ไม่ได้ทอดสมอ

อาจเป็นปากปล่องภูเขาไฟที่ไม่ได้อยู่ในเรื่องเล่าของมาร์โค โปโล

อาจเป็นทิวเขาสลับซับซ้อนแห่งหิมาลัยที่คริสโตเฟอร์ โคลัมบัส หาไม่เจอ

เดินฝ่าความหนาวเหน็บออกไป

เสาะแสวงหาไม้ขีดไฟ

สะสมไว้ในกระเป๋าทีละก้าน ๆ

เพื่อวันหนึ่งจะจุดทั้งหมดทุกก้านที่มีรวมกัน

สัมผัสความอบอุ่นและแสงไฟ

2

กี่ปีใหม่ กี่เช็งเม้ง ที่ไม่ได้รวมญาติ

กี่สงกรานต์ผ่านพ้นบนหน้าปฏิทิน

กี่กิริณีเทวีทรงพาหุรัดทัดดอกมณฑา

กี่เสือ กี่ช้าง รับใช้

กี่ครุฑ และนกยูงรำแพนฟ้อนเพลง

กี่ดอกทับทิม กี่กลีบจำปา

กี่ตรีศูล กี่ปืน พุ่งเป้า

กี่ดาบ กี่ดอกธนู ทิ่มแทง

คนไกลบ้านได้แต่ชะเง้อมองถนนที่ทอดกลับไปสู่บ้าน

กี่แรกนาขวัญ

ขวัญก็ยังกระเจิงอยู่เหมือนเก่า

กี่คำสัตย์บิดเบือนไปไกลลิบ

กี่ความห่วงใยเคาะประตูบ้านเสี่ยงทาย

แจกจ่ายของที่ระลึก

กี่คำขออโหสิกรรมฉาบปิดบาดแผลและรอยกระสุน

กี่ลอยกระทงที่ไม่เคยได้ลอยเคราะห์

กี่เล็บ กี่เส้นผม ลอบเก็บดีเอ็นเอ

กี่รอยฟกช้ำรีดเค้นคำตอบที่อยากฟัง

กี่คำปฏิเสธลอยนวล

กี่การคุกคามปกปิดตัวล่องหน

กี่วันรัฐธรรมนูญเย้ยท้าความย้อนแย้ง

กี่วันปีใหม่ที่ทางกลับบ้านยืดไกลกว่าเดิม

3

ในพื้นที่ต้องห้าม

การตั้งคำถามคืออาชญากรรม

สกัดกั้นความฝันด้วยความมืด

หากว่าไม่มีแสงส่อง

การได้เห็นเรียวรุ้งก็กลายเป็นเพียงเรื่องเพ้อเจ้อของคนโง่

4

ลูกแกะที่ดีคือลูกแกะที่เชื่อง

เด็กเลี้ยงแกะที่ดีคือเด็กเลี้ยงแกะที่รักษาจำนวนสัตว์เลี้ยงไว้ได้เท่าเดิม

ไม่สำคัญว่าจะต้อนหนีการขย้ำของหมาป่าได้เท่าไหร่

แต่สำคัญว่าจำนวนสุดท้ายเหลือรวมในฝูงกี่ตัว

แกะบางตัวจึงถูกต้อนให้หลงฝูง

5

โดดเดี่ยวในความมืดมิดหนาวเหน็บ

เพื่อจะยืนยันว่าทุกดวงตาควรได้สัมผัสแสง

จุดไม้ขีดก้านแรกขึ้นในความมืด

ความชื้นแทรกตัวในเนื้อไม้เกินจะติดไฟ

ก้มมองไม้ขีดก้านอื่น ๆ ที่เหลือในอุ้งมือ

หากแม้มีเพียงก้านหนึ่ง

ก็ขอให้แสงไฟวอมแวมได้ส่องฉาย

สู่ดวงตา

6

ยิ่งขยับเข้าไปใกล้

เส้นขอบฟ้าก็ยิ่งไกลออก

ฝ่าความมืดมนอนธการเดินทางกลับมา

คนที่กลับบ้านไม่ได้

ได้กลับบ้าน

ในวันที่ไม่ได้ใช้ชีวิตที่บ้าน

แสงเรื่อเรืองที่ออกตามหา

เปล่งออกมาจากดวงตาคู่ที่ปิดสนิท

คำคิดถึงชัดถ้อยชัดคำพูดซ้ำ ๆ อยู่บนริมฝีปากคู่ที่ไม่ขยับเขยื้อน

ดวงอาทิตย์ยังคงรออยู่ที่ไหนสักแห่ง


ฉายโชนความหวัง

สู่ดวงตาผู้ที่ออกเดินทางตามหามันเสมอ

Author

โรสนี นูรฟารีดา
กวีผู้ผ่านสนามข่าวมาอย่างเข้มข้น รักการเดินทางเพื่อสะสมเรื่องเล่า มีทุ่งลาเวนเดอร์ส่วนตัว ชาร์จพลังชีวิตด้วยการกอดและไอศกรีม

Author

นันท์ณิชา ศรีวุฒิ
ทำงานอะไรก็ได้ที่ใช้การออกแบบและศิลปะสร้างวัฒนธรรมการคิดเชิงวิพากษ์เพื่อการเปลี่ยนแปลงของสังคมให้กับคนรุ่นใหม่ในเมืองเล็กๆ