The Passenger

โรสนี นูรฟารีดา

-1-

เงียบงันอยู่ภายในอย่างน่าประหลาด

ถ้อยคำหมื่นแสนฝังตัวอยู่ใต้เปลือกตา

ต่อเมื่อจ้องมองจึงวิบวับ

ดวงดาวในดวงตายังทอประกายเสมอ

เมื่อแสงส่อง

กล้ามเนื้อทุกมัดจดจำอากัปกิริยา ณ ขณะนั้นของมันได้

ดักแด้เป็นเพียงชื่อเรียก

ต่อเมื่อกลายร่างสยายปีกชื่อใหม่ก็ถูกแทนที่

ความทรงจำยาวนานขณะคุดคู้อยู่ในอู่ใบไม้แห้ง

กัปกัลป์ของนักพรตถูกผนึกลงในทุกอณูเซลล์

จาริกแสวงบุญระหว่างข้อกังขาของผู้ถือไม้บรรทัด

เพลงแห่งความเงียบงันบรรเลง

เอเวอเรสต์ยกตัวสูงขึ้น

และบางร่างทิ้งชื่อตัวเองไว้ใต้กองหิมะ

แช่แข็งความฝันให้เป็นนิรันดร์อยู่ตรงนั้นตลอดไป

-2-

ปลาบางตัว

เสาะแสวงหาลำน้ำใหม่ให้หมายมุ่ง

ฝืนแรงโน้มถ่วงโลก

เพื่อยืนยันว่ายังมีชีวิต

-3-

ผละจากปุยเมฆก้อนหนึ่ง

ไปสู่ปุยเมฆก้อนอื่น

หากปลาต้องเปลี่ยนน้ำ

นกก็ย่อมรู้ว่าบางฟ้าไม่กว้างพอ

สำหรับการกระพือปีกครั้งต่อ ๆไป

-4-

ลูกแกะตัวหนึ่ง

กระโดดข้ามรั้วในฝันของคนอื่น

ใครขยับสิ่งขีดขวางให้สูงขึ้นเรื่อย ๆ

อ้างว่าเพื่อทดสอบพละกำลังและกล้ามเนื้อขา

-5-

ไม่เคยลงมือปลูกดอกไม้สักต้น

ก็ยังได้ชื่นใจกับดอกไม้สีขาวที่ร่วงพราวพื้นเสมอ

ลมหนาวหอบพัดอะไรมาด้วย

ใช่คำปลอบใจที่กระซิบว่า “ไม่เป็นไร… ไม่เป็นไร”

ใช่หรือเปล่า ?

-6-

เวิ้งว้าง

เดียวดาย

ดวงดาวในดวงตาถามหาสูตรตรีโกณมิติ

คำนวณความสูงของยอดเขา

เอเวอเรสต์เดียวกัน

เดียวดาย

จากคนละฝั่งพรมแดน

วัดความสูงจากเครื่องมือคนละชิ้น

ความหนาของหิมะไม่เคยเท่ากันสักวัน

เอเวอเรสต์เดียวกัน

จึงแปรเปลี่ยนทุกชั่วโมงนาที

-7-

หมื่นแสนรอยเท้า

ก้าวต่อก้าว

บางรอยเท้าฝากชื่อไว้ให้ขานชื่อ

บางรายชื่อฝากรอยเท้าไว้ในรอยเรื่อง

วิบวับของดวงดาวราวปาฏิหาริย์

เอเวอเรสต์เลือกผู้มาเยือนด้วยโจทย์หนึ่ง

เต้นรำร่ำลา

และไม่เคยเฉลยโจทย์ข้อไหนให้ใครฟัง

Author

โรสนี นูรฟารีดา
กวีผู้ผ่านสนามข่าวมาอย่างเข้มข้น รักการเดินทางเพื่อสะสมเรื่องเล่า มีทุ่งลาเวนเดอร์ส่วนตัว ชาร์จพลังชีวิตด้วยการกอดและไอศกรีม

Illustrator

พงศกร ตะเคียน
"เด็กน้อยผู้รักการตั้งคำถาม ขับเคลื่อนชีวิตด้วยศิลปะและเพลงปลุกใจ อยากรักทุกคนให้ได้ แสวงหาการเข้าใจตนเองและผู้อื่น ความฝันคือได้ใช้ชีวิตอย่างสมศักดิ์ศรี"