The Passenger

โรสนี นูรฟารีดา

– 1 –

นับหนึ่งไม่ทันถึงสิบ
ภาพจำของคนอื่นก็ถูกยัดเยียดเข้าสู่ดวงตา
กดอัดวัยเยาว์ลงในเบ้า
ลดรูปความฝัน
หลอมละลายความสงสัยใคร่รู้
บีบบี้ลงสู่พิมพ์นิยมประชาธิปไตยในคำขวัญวันเด็ก

จำลองประเทศขึ้นในเขตปกครองของช่วงชั้นประถม
เลือกเพื่อนคนที่ชอบที่สุดเป็นหัวหน้าห้อง
เลือกพี่คนที่ชอบที่สุดเป็นประธานนักเรียน
ต่อแถวเข้าคูหาปลอม ๆ
ใช้สิทธิเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตยปลอมๆ
เพื่อจะพบว่าในสนามจริงมีแต่คนลูบปาก
รอขนมหวานมื้อใหญ่และเงินทอนถุงโต

-2-

ยังโตไม่ทันเต็มวัย
ลูกหมาตัวนั้นก็ถูกผลักไสไปสู่สนามแข่งขัน

แข่งกันลากของหนักไปสู่เส้นชัย
แข่งกันไล่ต้อนความฝันไปสู่ความจริง
แข่งกันกระโดดงับเนื้อชิ้นโต
แข่งกันวิ่งข้ามอุปสรรค
แข่งกันแบกรับปัญหา
แข่งกันกระโดดไกล
แข่งกันมักใหญ่ใฝ่สูง
แข่งกันกิน
แข่งกันเก่ง
แข่งกันเป็นที่รัก
แข่งกันเป็นที่จดจำ
แข่งขันส่งเสียงข้ามรั้ว
แข่งกันจับตาเฝ้าบ้าน
เพื่อจะพบว่าคนที่ขโมยของในบ้านรู้รหัสประตูนิรภัยดีกว่าใครทุกคน

-3-

ในหลอดทดลองขนาดกลาง
ความสามารถคือตัวแปรต้น
ความฝันคือตัวแปรตาม
ความคาดหวังของสังคมคือตัวแปรควบคุม
ใช้เวลาเป็นตัวทำละลาย
หย่อนเด็กหญิงเด็กชายลงไปทีละรุ่นสองรุ่น
กำจัดตัวแปรแทรกซ้อนด้วยตำราเรียน
กำกับความเปลี่ยนแปลงด้วยตั๋วช้าง

– 4 –

นับหนึ่งไม่ทันถึงร้อย
เด็กดื้อในหลอดทดลองก็ค่อยๆ กลายพันธุ์
สร้างนิวคลีโอไทด์ประหลาดเข้ามาต่อเป็นดีเอ็นเอใหม่
ผ่าเหล่าผ่ากอไปจากรุ่นพ่อรุ่นแม่
วิวัฒนาการไปสู่ตัวเต็มวัยที่โซ่ตรวนเก่าแก่ไม่อาจควบคุม

– 5 –

นับหนึ่งไม่ทันถึงพัน
ลูกหมาตัวนั้นก็กระโดดงับแขน
สลัดปลอกคอและสายจูงทิ้ง
ขบถต่อคำสั่งบังคับให้เชื่อง

– 6 –

เครื่องถ่ายเอกสารราคาถูก
เล่าเรื่องซึ่งเจ้าของเรื่องไม่อนุญาตให้เล่า
กระดาษเปื้อนหมึกบินว่อนเคลื่อนที่เร็วเหมือนจรวด
ภาพจำจากดวงตาอื่นสะกิดเคาะเส้นประสาทให้ตื่นตัว
พิมพ์นิยมประชาธิปไตยกลายเป็นแค่ของเล่นวัยเด็ก

Author

โรสนี นูรฟารีดา
กวีผู้ผ่านสนามข่าวมาอย่างเข้มข้น รักการเดินทางเพื่อสะสมเรื่องเล่า มีทุ่งลาเวนเดอร์ส่วนตัว ชาร์จพลังชีวิตด้วยการกอดและไอศกรีม

Illustrator

นันท์ณิชา ศรีวุฒิ
ทำงานอะไรก็ได้ที่ใช้การออกแบบและศิลปะสร้างวัฒนธรรมการคิดเชิงวิพากษ์เพื่อการเปลี่ยนแปลงของสังคมให้กับคนรุ่นใหม่ในเมืองเล็กๆ