Economy
ข้าวโพดนายทุน ฝุ่นข้ามแดนในภาวะสงครามเมียนมา
Reading Time: 4 minutes กว่าทศวรรษแห่งคำถามบนแปลงข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ ตัวเลขส่งออกและพื้นที่ปลูกที่โตต่อเนื่อง สวนทางกับรายได้เกษตรกรบนน่านน้ำสีน้ำตาล และไฟสงครามที่เต็มไปด้วย ‘หนี้’
รัฐประหารเมียนมา
รัฐประหารเมียนมา
ข้าวโพดนายทุน ฝุ่นข้ามแดนในภาวะสงครามเมียนมา
Reading Time: 4 minutes กว่าทศวรรษแห่งคำถามบนแปลงข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ ตัวเลขส่งออกและพื้นที่ปลูกที่โตต่อเนื่อง สวนทางกับรายได้เกษตรกรบนน่านน้ำสีน้ำตาล และไฟสงครามที่เต็มไปด้วย ‘หนี้’
ธเนศ แสงทองศรีกมล
รัฐประหารเมียนมา
‘ไม่มีใครอยากเข้าร่วมกับทหาร’ ความเป็นมนุษย์ที่ถูกพรากจากหญิงสาวเมียนมา ในแนวรบที่กองทัพบังคับเกณฑ์ทหาร แต่ฉากหลัง ‘เราตายในแนวหน้า’
Reading Time: 3 minutes หลังประกาศเกณฑ์ทหาร คนเมียนมาทะลักออกนอกประเทศ ทว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะออกมาได้ หนึ่งในนั้นคือ จูเลีย ที่ ‘การรับใช้ชาติ’ เป็นเพียงการก้าวสู่ความตายเท่านั้นโลกที่หยุดนิ่งไม่ทันก้าวย่างของยุคสมัย กระแทกซ้ำด้วย ‘การรับใช้ชาติ’ ที่สำหรับเธอเป็นเพียงก้าวสู่ความตาย
ธเนศ แสงทองศรีกมล
รัฐประหารเมียนมา
ความฝันนั้นมีเสียง สิ้นสลายในวันที่กองทัพเมียนมาก่อรัฐประหาร
Reading Time: 3 minutes ฟังเสียงความฝัน ในวันที่มินอ่องลายรัฐประหาร 3 ปีผ่านไป แต่ 3 ความฝันของคนรุ่นใหม่ที่กลับบ้านและเห็นบ้านเกิดเป็นประชาธิปไตยยังคงอยู่
กุลธิดา กระจ่างกุล
รัฐประหารเมียนมา
ผู้ลี้ภัยหมายเลข 00 ชีวิตถูกแช่แข็งไว้กับคำว่า “ระหว่าง”
Reading Time: 3 minutes ผู้ลี้ภัยที่ไม่เคยถูกนับหนึ่ง ซ้ำร้ายกลายเป็นผู้ผิดกฎหมายด้วยกฎหมายเสียเอง การจัดการผู้ลี้ภัยของไทยควรเป็นอย่างไร ในวันที่ไทยเป็นเพียงทางผ่านไม่ได้อีกแล้ว
ธเนศ แสงทองศรีกมล
รัฐประหารเมียนมา
145 เดซิเบลเหนือท้องฟ้าริมแม่น้ำสาละวิน
Reading Time: < 1 minute กวีนิพนธ์ ลำดับที่ 21 ของ ด๊ะ โรสนี นูรฟารีดาในคอลัมน์ The Passenger ของเว็บไซต์ Decode.plus
โรสนี นูรฟารีดา
รัฐประหารเมียนมา
มิใช่การต่อสู้ครั้งสุดท้าย III รวมกวีนิพนธ์แด่เพื่อนเมียนมา
Reading Time: 2 minutes เป็นรวมกวีนิพนธ์ที่พูดถึงเหตุการณ์ในเมียนมาได้ร่วมสมัย อย่างพยายามเข้าอกเข้าใจ และอบอวลไปด้วยสำนึกร่วมแห่งความเป็นมนุษย์มากที่สุด
อติรุจ ดือเระ
รัฐประหารเมียนมา
ฝูงนกเมียนมา
Reading Time: < 1 minute อีกหน…เหล่าทรชนปล้นฟ้า
ถนนทุกสาย
ตั้งแต่กะฉิ่นถึงตะนาวศรีแตกระแหง
รอยเท้าของพลที่ย่ำไปย่ำมา
ฝากความหวังรังรองใดไว้บ้าง
เว้นแต่เพียงเศษซากโศกเศร้า
เย้ยหยันประเทศ
อติรุจ ดือเระ