เพราะมนุษย์ไม่ควรตกอยู่ในชะตากรรมเช่นนี้
สิทธิพล ชูประจง
พ่อคนหนึ่งมีภาวะสมองที่เริ่มเสื่อมกับมือที่สั่นเทา ลูกคนหนึ่งที่มีภาวะจิตเวชจากยาเสพติด แม้ไม่ได้เสพแล้ว แต่สมองและชีวิตของเขาไม่เคยเป็นปกติได้อีกเลย สองคนอยู่ด้วยกัน โอบอุ้มกันบ้าง ทะเลาะเบาะแว้งกันอยู่บ้าง ทุกข์ใจจากความห่วงหาในกันและกัน ซึ่งมันไม่เคยขาดหายไปไหน
หลายครั้งเมื่อได้นึกถึงพ่อลูกคู่นี้ เพลง Father & Son ของ Cat Stevens ลอยมาแต่ไกล มันให้อารมณ์คล้ายเป็น Soundtrack ประกอบเรื่องราวของชีวิตคู่นี้ เสียง Strum กีต้าร์โปร่งกับเสียงทุ้มในบางท่อนแทนคำพร่ำบ่นของพ่อ เสียงที่สูงในบางท่อนที่แทนเสียงตัดพ้อต่อว่าของลูกชาย ถึงแม้เนื้อหาของเพลงจะไม่ได้สอดคล้องอะไรนักกับชีวิตคนทั้งสอง แต่ไม่รู้ทำไมสมองผมถึงพยายามจัดยัด 2 สิ่งนี้ให้เข้ากันให้ได้
ด้วยบรรยากาศของเพลง ด้วยความเหงาหงอยของบทเพลง ความโดดเดี่ยวของคนเป็นพ่อ ความโดดเดี่ยวของคนเป็นลูก พวกเขาอาจกำลังคุยกันในบ้านในห้องที่เล็กเท่ารูหนู เขาคุยกันอยู่ 2 คน และใครบางคนกำลังจะจากไปกลายเป็นส่วนที่หายไปในชีวิตที่อาจเป็นไปตลอดกาล
It’s not time to make a change
Just relax, take it easy
You’re still young, that’s your fault
There’s so much you have to know
Find a girl, settle down
If you want you can marry
Look at me, I am old, but I’m happy
คนเป็นพ่อตกงานด้วยวัย 40 กว่า ๆ ครอบครัวแยกย้ายแตกสลาย ลูกสาวไปอยู่กับเมีย ลูกชายอยู่กับเขา เขาตกงานด้วยอาการมือสั่นเทา มือที่ครั้งหนึ่งเคยจับขับพวงมาลัยตั้งแต่ 4 ล้อยัน 10 กว่าล้อ เขาไม่สามารถขับรถใด ๆ ได้อีก และรถชีวิตก็เซส่ายตามมาเช่นกัน
I was once like you are now, and I know that it’s not easy
To be calm when you’ve found something going on
But take your time, think a lot
think of everything you’ve got
For you will still be here tomorrow, but your dreams may not
คนเป็นพ่ออาศัยงานรับจ้างเท่าที่ร่างกายใหม่จะพอทำได้ ความสั่นเทามันชอบเหลือเกินในการไปปรากฎต่อหน้านายจ้างที่เขาไปสมัครงานใหม่อย่างไม่อินังขังขอบกับชีวิตที่กำลังเซส่ายพร้อมด้วยลูกชายเขาอีกหนึ่งคนเอาเลย เขามีชีวิตลุ่ม ๆ ดอน ๆ จนลูกเริ่มโตเป็นหนุ่ม และลูกชายก็จากไปตามเส้นทางคนหนุ่ม
How can I try to explain, cause when I do he turns away again
It’s always been the same, same old story
From the moment I could talk I was ordered to listen
Now there’s a way and I know that I have to go away
I know I have to go
ลูกชายไปใช้ชีวิตใหม่กับหญิงสาวที่เขารัก ใฝ่ฝันในชีวิตที่ดีกว่า ทำงาน ทำเงิน แต่งานแต่เงิน กลับไม่มีได้ดังใจ เขาเริ่มใช้ยาเสพติด ยาบ้าเริ่มทำปฏิกิริยากับสมองของเขา เบาไปหาหนัก หญิงสาวจากไปแล้ว ชีวิตที่ใฝ่ฝันจากไปแล้ว เขาเริ่มเดินออกมาที่ท้องถนน เร่ร่อนไม่เข้าบ้าน
It’s not time to make a change
Just sit down, take it slowly
You’re still young, that’s your fault
There’s so much you have to go through
Find a girl, settle down
If you want you can marry
Look at me, I am old, but I’m happy
คนเป็นพ่อเริ่มได้ยินข่าวร้ายนั้น ข่าวร้ายที่ลูกของเขาหลุดจากความเป็นจริงไปไกล เดินเร่ร่อนกินนอนใฝ่ฝันที่ข้างถนน เขารวบรวมความเข้มแข็งสุดท้ายออกไปตามหาลูกชาย เอาลูกชายกลับมาสู่โลกจริงอีกครั้ง พวกเขาตามหากันเจอ ลูกชายได้เข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลจิตเวชแห่งหนึ่ง
All the times that I cried
Keeping all the things I knew inside
It’s hard
But it’s harder to ignore it
If they were right, I’d agree
But it’s them they know not me
Now there’s a way and I know
That I have to go away
I know I have to go
พ่อและลูกชาย กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง พ่อที่วัยเกือบ 70 ปีเข้าไปแล้ว มือที่สั่นเทาก็สั่นเทากว่าอดีตอยู่มากนัก สมองก็เริ่มเชื่องช้าไม่เข้าใจ ลูกชายกับโรคจิตเวชที่เป็นก็ยังคงสวิงไปมาระหว่าง ทรงตัวกับแย่ลงไปได้อีก ร่างกายแม้ยังดีแต่ก็ไม่สามารถใช้งานมันได้ดีสักเท่าไหร่
มันจากไปแล้วคืนวันพ่อลูกที่สมบูรณ์เมื่อคราวครั้งก่อน มันคงเหลือเพียงความแหว่งวิ่นที่นำมาปะติดปะต่อพอได้ใช้งานในชีวิต
“อยากให้มันดีขึ้นกว่านี้ มันได้ทำงาน ได้รักษาโรค ก็เบาใจขึ้นมาเยอะ แต่ก็ยังห่วงว่าถ้าผมไม่อยู่ มันยังไม่ดีขึ้นได้ไปกว่านี้ มันจะอยู่อย่างไง” คนเป็นพ่อระบายความในใจถึงลูกชาย
“ช่วยพ่อทำงานบ้านไม่อยู่บ้านเฉย ๆ นั่งคุยกับพ่อเป็นเพื่อนกัน แต่ถ้าอนาคตไม่มีพ่อแล้วจะอยู่ยังไง เราจะไปอยู่ที่ไหน ใครจะดูแลเรา มันจะออกมาในรูปแบบไหน รอแค่ว่าในอนาคตมันจะเป็นอย่างไง” คนเป็นลูกระบายความในใจถึงพ่อของตัวเอง
“ผมเป็นห่วงเขา” เป็นความทุกข์ใจจากความห่วงหาในกันและกัน ซึ่งมันไม่เคยขาดหายไปไหน
Author
