ประพันธ์ สุนทรฐิติ (ดวงดาวเดียวดาย)

Reading Time: < 1 minute เวลาชีวิตของคนเรามันยาวกว่ายุงก็จริง แต่พอมันดับวูบไป มันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากยุงตัวนึง คือดับแล้วก็หายวูบไปจากโลกทันที ดีหน่อยก็คงแต่ว่าคน ๆ นั้น เขาได้ทิ้งความดีอะไรเอาไว้ให้เราได้พูดถึงกันบ้าง เรียกว่าพูดถึงนานหน่อย ก็แสดงว่าเขามีเรื่องให้เราได้พูดถึงกันบ่อย พูดถึงน้อยหน่อย ก็สุดแท้แต่ว่าพวกเราคิดถึงเขาอยู่บ่อย ๆ ไหม นั่นเหตุผลมันอาจอยู่ตรงนั้น

Reading Time: < 1 minute ใครบางคนหายไปในฤดูฝน แล้วไม่ได้ตามกันมาในฤดูหนาว เหมือนมีเสียงครวญหาจากอดีต แว่วผ่านตามกระแสสายลมหนาวมา ปีนี้เหมือนว่าฝนจะมากกว่าปีที่แล้ว เพราะย่างเข้าพฤศจิกายน ฝนก็ยังคงตกโปรยปรายลงมาไม่หยุดหย่อน ซ้ำยังคงมีพายุคลุกฟ้าคลุกเมฆฝนอยู่ตลอดเวลา 

Reading Time: < 1 minute บางคนตื่นนอนขึ้นมาอย่างไร้จุดหมาย ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างไร้เรื่องราวใดในหัวสมอง บางคนขะมักเขม้นเร่งรีบที่จะออกไปแสวงหาบางสิ่ง ใช้แรงงานบ้าง เริ่มต้นออกตามหาแรงบันดาลใจบ้าง แต่ไม่ว่าจะอย่างไร เราทุกคน ล้วนแล้วแต่มียามเช้าเป็นของตัวเอง นอกไปเสียจากบางคน ที่นอนปล่อยทิ้งยามเช้าของตัวเอง อย่างไร้ค่า บนผืนผ้าปูที่นอนยับ ๆ ที่ไร้ความเรียบมาตั้งแต่เมื่อคืน

Reading Time: < 1 minute ฝูงนกบินวนอยู่เหนือผิวแม่น้ำเจ้าพระยา เราจ้องมองมันอยู่นานสองนาน ท่ามกลางรสชาติของกาแฟที่ค่อย ๆ เปลี่ยนไป เราเห็นนกบางตัวพยายามโฉบร่างของมัน ขยับปีกตีกายเริงร่าอยู่เหนือผิวน้ำ สักพักก็ทะลึ่งร่าง พุ่งโจนทะยานขึ้นไปบินวนอยู่บนท้องฟ้า จะว่าไปแล้ว นกทุกตัวก็แลเหมือนว่ามันจะมีลักษณะรูปร่างที่คล้าย ๆ กัน คือมีปีก บินได้ เห็นจะว่าต่างกันอยู่บ้าง ก็ตรงที่ขนาดตัว ซึ่งมีขนาดที่เล็กบ้าง ใหญ่บ้าง อีกอย่างเห็นจะเป็นความว่องไว แต่อย่างว่า นกก็คือนก แม้จะบินได้อย่างอิสระเสรี แต่ทว่ากลับกัน ในท่ามกลางความอิสระเสรีนั้น นกก็ยังคงต้องระวังภัย จากนกที่ตัวใหญ่กว่ามันอยู่ดี