The Passenger

โรสนี นูรฟารีดา

-1-

บางใครถามถึงบทกวีรัก
ฉันเพียงแต่ยิ้ม
ไม่แน่ใจว่าปรารถนาดื่มด่ำบทกวี
หรือคาดหวังว่าจะพบตัวเองเป็นส่วนเสี้ยวอยู่ระหว่างนั้น

ในช่องว่างระหว่างบรรทัด
เราเว้นระยะห่างอย่างเลื่อนลอย
หากคนหนึ่งคือคนไกลบ้าน
อีกคนหนึ่งก็คือคนซึ่งกำลังจะกลับบ้าน

โชคชะตาร่ายมนตร์ประหลาดไว้รอบตัวเราเสมอ
คนที่กำลังจะเดินต่อ
จึงสวนทางกับคนที่กำลังจะหันหลังกลับ

ความรักอาจไม่ค่อยปรากฏตัวในบทกวี
หากแต่มันบรรจุอยู่ในดวงตา
และลมหายใจ
ที่ต่างระแวงระวังการปนเปื้อนของเชื้อโรค

เราต่างระแวงเชื้อโรค
แต่ไม่มีใครระแวงความรัก
ทั้งที่ความรักก็เป็นโรค
และเราล้วนเจ็บหนัก
ผ่านความสาหัสปางตายกันมาไม่ใช่น้อย

แล้ววันหนึ่งเมื่อแข็งแรงดี
เราก็จุ่มมือจุ่มแขนลงไปในทะเลแห่งความไว้เนื้อเชื่อใจอีกครั้ง
ด้วยหวังว่าวัคซีนจากภูมิคุ้มกันธรรมชาติที่เรามี
จะปกป้องเราจากเชื้อโรคดั้งเดิม
ที่เล่นงานเราจนบอบช้ำนับครั้งไม่ถ้วน

เพื่อจะเช็ดน้ำตาบางหยดที่ปลายตา
เพื่อจะยิ้มให้ตัวเองในกระจก
เพื่อจะเทียบเคียงความทรงจำถึงการจากลาครั้งล่าสุด
เพื่อจะรู้จักอีกเฉดสีของความรัก
เพื่อจะระวังตัวเองให้มากขึ้นอีกสองระดับ
และสร้างกำแพงใหม่ขึ้นห่อหุ้มหัวใจ
ค้นซากปรักหักพังในความทรงจำ
บางชิ้นส่วนลบเลือน
บางชิ้นส่วนหล่นหาย
บางชิ้นส่วนถูกบริจาคเป็นทาน
เพื่อไถ่ถอนชีวิตตัวเองคืน

-2-

เราต่างมีบางใครในดวงตา

บางใครที่อาจไม่เคยพูดว่ารัก
ไม่เคยไม่รัก — นั่นต่างหากที่ไม่ต่างจากคำสารภาพบาป
จุ่มตัวเองลงในทะเลแห่งความไว้เนื้อเชื่อใจ
ครั้งแล้วครั้งเล่า
เพื่อจะพบว่าเชื้อโรคตัวเดิมพัฒนาสายพันธุ์ไปไกลโข
หลากหลายและซับซ้อน
ซ่อนรหัสพันธุกรรมลึกลับที่นักพัฒนาวัคซีนวิ่งไล่ไม่ทัน

แล้วเราก็ล้อเล่นกับภูมิคุ้มกันของตัวเองอีกครั้ง
โดยการผลัดกันกระโจนลงไปในมหาสมุทรแห่งความทรงจำ
ไล่เรียงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ไม่ได้เป็นสีขาวดำเหมือนในละคร
หากแต่สีสันทุกพิกเมนต์ติดแน่นอยู่ในใจ
แผลทุกแผลปรากฏขึ้นที่เดิม
รอยเลือดแห้งกรัง
มีดบางเล่มถูกดึงออกจากหลัง
แต่ยังคงสะดุ้งทุกครั้งที่ลมพัดโดนแผล

ไม่ได้ลืม… แค่ไม่อยากจำ

คนที่สัญญาว่าจะดูแล
คือคนที่ฝากแผลไว้นักต่อนัก

-3-

นกฟีนิกซ์ตัวที่สวยที่สุด
คือนกฟีนิกซ์ตัวที่เริงร่าอยู่ในเปลวเพลิง
หลั่งน้ำตาลงชุบชีวิตบางใครให้ไปต่อ
ขณะเปลวไฟเริ่มไหม้ลามตัวเองทีละเล็กทีละน้อย
อาจมีบทกวีรักสักบทปรากฏขึ้นในนั้น

-4-

เกิดใหม่จากกองไฟและเถ้าถ่าน
พิษแผลเรื้อรังทิ้งรอยไหม้ไว้บนผิว
นกฟีนิกซ์ตัวเดิมเวอร์ชั่นใหม่สยายปีกทะยานขึ้นฟ้า
บางใครโหยหาบทกวีรัก
แสร้งหลงลืมไปว่า…
ผู้ไม่มอบความรัก ย่อมไม่ได้รับรัก

Author

โรสนี นูรฟารีดา
กวีผู้ผ่านสนามข่าวมาอย่างเข้มข้น รักการเดินทางเพื่อสะสมเรื่องเล่า มีทุ่งลาเวนเดอร์ส่วนตัว ชาร์จพลังชีวิตด้วยการกอดและไอศกรีม

Illustrator

นันท์ณิชา ศรีวุฒิ
ทำงานอะไรก็ได้ที่ใช้การออกแบบและศิลปะสร้างวัฒนธรรมการคิดเชิงวิพากษ์เพื่อการเปลี่ยนแปลงของสังคมให้กับคนรุ่นใหม่ในเมืองเล็กๆ