The Passenger

โรสนี นูรฟารีดา

เพราะไม่เชื่อ 
จึงไม่เชื่อง

คำถามต้องห้ามพรั่งพรูเกินห้าม
กระดานดำเงียบกริบ
ปราศจากเสียงขีดชอล์กลากเส้นเสียดสี
หากแต่ดวงตาใคร่รู้ค้นลึกไปกว่าขอบเขตที่สมุดเรียนอนุญาตให้รู้

ไม่มีเฉลยสำหรับคำถามที่นับจำนวนศพไว้ในโจทย์
จับมือใครดมไม่ได้
ล่องหนจางหาย
ราวหยดน้ำในฤดูร้อนแล้งบนแผ่นสังกะสีระอุแดด

ปาฏิหาริย์แห่งการหยั่งรู้
บอดดับขึ้นมาดื้อๆ
เมื่อต้องปริปากกรีดแผลเค้นเลือดบนข้อแขนของตัวเอง

เพราะไม่เชื่อ 
จึงไม่เชื่อง

ลูกแกะอ้วนพีแตกฝูงวิ่งเล่นเล็มหญ้า
หมาป่าบางตัวแสดงตัวเป็นมิตร
ร่ายมนตร์รอรวบ

ในคอก – นอกคอก
แกะดำต่างถูกหมายหัว

ไฮยีนาอ้าแขนโอบกอด
สัตว์เลือดอุ่นเท่านั้นที่เข้าใจสัตว์เลือดอุ่นด้วยกันดี

เพราะไม่เชื่อ
จึงไม่เชื่อง

สมุดเรียนอัดแน่นด้วยประโยคคำถาม
กระดานดำอับจนคำตอบ
เครื่องคิดเลขคำนวณนับวันเวลา
หยดน้ำตาคำนวณความสูญเสีย

ขีดชอล์กลงบนพื้น 17 เส้น
ลากเส้นเชื่อมต่อเป็นใบหน้าไม่มีชื่อ
17 ปีในปาตานี – กรือแซะ – ตากใบ 
กี่ปีในกรุงเทพมหานครฯ

คำตอบเบาหวิว
ไม่สมราคาผู้กุมปาฏิหาริย์ไว้ในมือ

กี่ลมหายใจทิ้งร่าง
กี่ร่างทิ้งชื่อ
กี่ชื่อไม่พบร่าง

เพราะไม่เชื่อง 
จึงไม่เชื่อ

บางใครจึงสละเลือดเฉือนแขน
หยิบยื่นชิ้นเนื้อแก่ฝูงไฮยีนา
บำรุงบำเรอ

ซื้อสัตว์กินเนื้อด้วยเนื้อ
ซื้อคนตะกละด้วยอาหาร
ซื้อคนโลภด้วยเงินทอง
ซื้อคนกระหายอำนาจด้วยตำแหน่งหน้าที่

ล่อลวงให้อิ่ม
ในจักรวาลของการเชื่อและไม่เชื่อ
สัตว์เถื่อนตัวสุดท้ายกำลังถูกทำให้เชื่อง

Author

โรสนี นูรฟารีดา
กวีผู้ผ่านสนามข่าวมาอย่างเข้มข้น รักการเดินทางเพื่อสะสมเรื่องเล่า มีทุ่งลาเวนเดอร์ส่วนตัว ชาร์จพลังชีวิตด้วยการกอดและไอศกรีม

Author

นันท์ณิชา ศรีวุฒิ
ทำงานอะไรก็ได้ที่ใช้การออกแบบและศิลปะสร้างวัฒนธรรมการคิดเชิงวิพากษ์เพื่อการเปลี่ยนแปลงของสังคมให้กับคนรุ่นใหม่ในเมืองเล็กๆ